Leczenie uzależnienia od patologicznego hazardu musi poprzedzać dogłębna diagnoza, która może potwierdzić problem z graniem. Na terapii prócz objawów hazardu analizuje się też jego przyczyny, a te mogą być bardzo różne. Jedni często zaczynają grać dla przyjemności czy z nudów np. w karty. Inni chcą sprawdzić się jako specjaliści od sportu, więc zaczynają obstawiać wyniki meczów piłkarskich lub innych. Jeszcze inni grają z chęci zarobku myśląc, że gdy wrzucą do maszyny jedną monetę to automat wyrzuci ich więcej.
Szacuje się, że u ponad 50% hazardzistów granie było głównym źródłem podekscytowania, a tylko 8% grało z chęci zarobienia pieniędzy (Zaleśkiewicz, 2005). Duży wpływ na występowanie hazardu mają tak samo jak w innych uzależnieniach czynniki: biologiczne, psychologiczne i społeczne. Z czynników biologicznych istnieje związek uprawiania hazardu z obniżonym poziomem neurohormonów szczęścia serotoniny i dopaminy. Z perspektywy psychologicznej mogą to być problemy z pieniędzmi, tendencja do zachowań ryzykownych i impulsywności, nieumiejętne radzenie sobie ze stresem czy uczuciami, samotność oraz nuda. Z przyczyn społecznych to reklamy firm bukmacherskich propagujące iluzję dużej wygranej czy kontakty z innymi hazardzistami.
Leczenie uzależnienia od hazardu musi przebiegać przy całkowitej abstynencji od grania, dlatego osoby takie nie mogą mieć dostępu do urządzeń z dostępem do Internetu. Podczas terapii oprócz powyższej analizy czynników je wyzwalających, pacjenci uczą się jak sobie radzić z emocjami czy natrętnymi myślami dotyczącymi hazardu. Analizują system iluzji i zaprzeczeń, który powodował usprawiedliwianie grania, minimalizowanie strat i marzeniowe planowanie. Rozkładają na czynniki pierwsze poziom utraty kontroli nad hazardowym graniem i pracują nad bezsilnością wobec niekontrolowanego grania. Badają poziom strat jakie ponieśli przez hazard w sferach kontaktów międzyludzkich, rodzinnej, zawodowej, finansowej, zdrowotnej, systemu wartości itp. Uczą się stosowania do zaleceń dla patologicznych hazardzistów oraz jak mogą zapobiec nawrotowi grania.
Woronowicz B. T. (red.), Hazard. Historia, zagrożenia i drogi wyjścia, Media Rodzina, Poznań 2012.
Ogińska-Bulik N., Uzależnienia behawioralne – czym są i skąd się biorą? [w:] „Świat problemów”, 2014, nr 2.