Lekomania obejmuje najczęściej uzależnienie od benzodiazepin lub zolpidemu. Są one lekami uspokajająco-nasennymi, a ich podstawowym zadaniem jest obniżenie aktywności ośrodkowego układu nerwowego, czyli uspokojenie się lub zapadnięcie w sen. Aby wyleczyć się z lekomanii należy w pierwszej kolejności stopniowo zmniejszać dawki zażywanych leków np. o 10% dawki dobowej co parę dni, aż do całkowitego zaprzestania ich zażywania. W następnej kolejności należy wprowadzać metody zastępujące te leki, które dadzą podobny efekt.
Aby zrozumieć neurochemiczne działanie benzodiazepin należy wyjaśnić mechanizmy leżące u podstaw ich psychoaktywnego działania. Umożliwi to też wgląd w neurologiczne podstawy niepokoju, zaburzeń lękowych i bezsenności. Leki uspokajające i nasenne działają najsilniej oddziałują na system neuroprzekaźnika GABA (kwasu gamma-aminomasłowego), który jest neuroprzekaźnikiem hamującym układ nerwowy oraz funkcjonującym w wielu obszarach mózgu. Benzodiazepiny i leki z grupy nasennych uzależniają, ponieważ łączą się z receptorami GABA. Normalnie występujące w organizmie ludzkim neuroprzekaźnik GABA powoduje spowolnienie działania neuronów, a w obecności środków uspokajająco-nasennych staje się jeszcze skuteczniejszy co wzmaga ich wzajemne działanie hamujące na układ nerwowy człowieka.
Aby wyleczyć się z lekomanii należy jak wyżej napisano stopniowo odstawić benzodiazepiny, a w ich miejsce należy wprowadzić metody uzupełniające:
- nieuzależniające leki bazujące na aktywacji receptorów GABA (np. Gabapentin, Pregabalin lub suplementu GABA), które złagodzą benzodiazepinowy zespół abstynencyjny,
- psychoterapię polegającą na leczeniu nerwicy, zaburzeń lękowych, wprowadzeniu odpowiednich technik łagodzenia stresu (np. joga, medytacja i ćwiczenia oddechowe) itp.