Uzależnienie od leków zaczęło się pojawiać od połowy ubiegłego wieku, gdy rozwój przemysłu farmaceutycznego spowodował zwiększenie produkcji i podaży leków. Od tego czasu lekarze zaczęli leczyć lekami przeciwbólowymi, uspokajającymi z grupy barbituranów, a następie benzodiazepin ludzi cierpiących na zaburzenia lękowe oraz bezsenność. Niestety leki oprócz ratowania zdrowia mogą je niszczyć. Lekomania najczęściej dotyka kobiety w wieku średnim i podeszłym, a najpopularniejszą ofiarą leków była Marylin Monroe, która zmarła z powodu ich przedawkowania.
Charakterystyka uzależnienia
Uzależnienie od leków charakteryzuje się bardzo nasiloną potrzebą zażywania leku, silnym uzależnieniem psychicznym i bardzo silnym uzależnieniem fizycznym prowadzącym do degeneracji psychicznej, głębokich zaburzeń czynności umysłowych oraz luk pamięciowych. Przy próbie zaprzestania zażywania pojawiają się ciężkie objawy abstynencyjne takie jak drgawki, padaczka, zaburzenia lękowe, bezsenność itp.
Uzależnieniu od leków towarzyszą objawy takie same jak przy innych substancjach, czyli:
- silna potrzeba zażywania leku,
- utrata samokontroli w zażywaniu leku,
- przyjmowanie leku w celu uniknięcia objawów odstawiennych,
- przy przerwaniu zażywania występowanie zespołu abstynencyjnego,
- wzrost tolerancji co powoduje konieczność zażywania coraz większych dawek,
- coraz większa ilość czasu poświęcana na zdobywanie i przyjmowanie leku,
- zażywanie leku pomimo wyraźnych szkód z tego wynikających.
Innym specyficznym objawem lekomanii są częste wizyty u różnych lekarzy celem wyłudzania recept na leki.
Źródło:
- Jeska, BENZODIAZEPINY, [w:] „Terapia Uzależnienia i Współuzależnienia”, 2016, nr 2.